Bir kaç gündür, memleketteydim. Hasret giderdik, aile bireyleriyle. Köyüme gittim. Yıkılmış, harap olmuş köyümün, son kalıntılarını gördüm. Baraj altında kalan ve sadece rüyalarımda, eski halini gördüğüm köyüme, hemen her yıl giderim. İnsan doyduğu yerde yaşasa da, doğduğu yeri unutamıyor. Yüzlerce yıllık köy, harap oldu. Dedem, ninem ve amcamın mezarları, sular altında kaldı. Okulumun, duvarlarına baktım. Yıkılmış pencerelerinden, geçmişe gittim. 5’e kadar, burada okumuştum. 4 ve 5’ler birleştirilirdi. Siyah önlüğümü üstümde, beyaz yakamı boynumda sandım, bir an… Ey zaman! Sen, ne acımazsızsın! Nasıl bir değirmensin ki, ömrümü öğüttün! Köyün camisinin yerinde, suya kurbağalar atlıyor. Çeşmesinin suyu kesilmiş, beton ve taş yığınları duruyor. Annel…
Devamı: http://http://www.yenimesaj.com.tr/allahin-goklere-diktigini-dusman-indiremez-H1331272.htm
